memeyi bırakma !!!!

Selin doğduğundan beri öyle deli gibi sütüm hiçbir zaman olmadı ama az da değildi. "Aman sütün yetiyor mu yetmiyor mu" gibi laflara da kulağımı hep kapattım. İlk 4 aydan sonra ek gıdaya geçmek durumunda kalmıştık, yine de emzirmeye devam ettim. Emzirmek herkesin dediği gibi anne ile bebek arasındaki harika bir bağ, ama psikolojik-fiziksel ya da diğer sebeplerle çok isteyip de emziremeyenler de var. Çok emzirdi diye daha iyi anne olunamayacağı gibi hiç emziremedi diye de daha kötü anne olunmaz elbette. Bu kadar çok "aman aman muhakkak emzir" baskı bile emzirememek için bir sebep :)

Neyse gelelim benim asıl hikayeye. Ben emzirmekten selin emmekten memnun mutlu mesut yaşarken dış mihraklar "yeter artık koca kız oldu kes şunu memeden" sesleri ortalığı yakıp yıkıyordu. Ah bu mahalle baskısı yok mu hep o suçlu. Gerçi ben de gecede en az 3 defa kalkmaktan yorulmuş olsam da bağışıklık kazanmıştım galiba. Selin ocak ayında 2 yaşına girdi ve ben mayıs başında selini sütten kesmeye karar verdim. Ama nasıl olacaktı çok ağlayacak mıydı, ne yapacaktım???

Aslında uzunca bir süredir tek memeden emiyordu. Birgün diğer memeyi istedi ben de verdim ağzına alır almaz "acı" dedi. Ben de "Aaaaa o meme acılaşmış mı gördün mü sen de abla olmaya başladın, öbür memeden o da acılaşana kadar istediğin kadar emebilirsin" diye ilk gazı verdim. Ondan sonra zaman zaman emerken "acı mı?" diye sordum, "değil" cevabını aldığımda hep "hah tamam istediğin kadar em annecim" dedim.

Mayıs ayına yaklaştıkça beni afakanlar basıyordu ama bir şekilde bitmeliydi bu süreç. Araştırdım, sordum kafama en çok yatan yöntem olarak "acı oje"yi tercih ettim. Sonuçta oje gıda değil ama bu acı ojeler tırnak yiyen arkadaşlar için üretildiğine göre çok da zararlı değildir diye düşündüm.

Selin işe çıkmadan önce bir kez emerdi. Ve bir mayıs sabahı işe çıkmadan önce sürdüm acı ojeyi, aldım kucağıma öptüm alnını...ağzına alır almaz "acı" dedi ve kucağımdan hemen indi, gözleri doldu ağlamamak için kendini zor tutuyordu iki buçuk senedir annesinin her istediğinde verdiği memesi "bozulmuştu" :(  o anı herhalde hiçbir zaman unutamayacağım. Ben de kendimi zor tutuyordum tam o sırada babasıyla önceden aldığımız çok istediği bir oyuncağı çıkardık ve ben evden birkaç dakika içinde çıktım. Bütün gün işte ağladım...

Allah'a çok şükür bir daha hiç meme diye tutturmadı, ama emziğine daha bir bağlandı uykudan uykuya emdiği emziği daha sık ister oldu.

Şimdilerde (yaş 3,5 :o )  de emzikle uyuyor ama eskisi gibi sık sık emzik demiyor, bilmiyorum ne kadar sürer. Bizim memeden kesme hikayemiz de böyle bitti işte...

Son söz olarak şunu diyorum "Ey anne sen bebeni ne zaman canın isterse o zaman memeden kes, en doğrusunu sen bilirsin bırak elalem ne derse desin o senin beben o senin memen :) "